استانداردهای طراحی اتاق سرور
مقالات تخصصی: استانداردهای طراحی اتاق سرور | نویسنده: مدیریت سایت | تاریخ انتشار: 1402/03/15
استاندارد TIA-942
انجمن صنعت ارتباطات (Telecommunications Industry Association-TIA)، مرجعی معتبر برای توسعه و تدوین استانداردهای صنعتی در حوزه ICT شناخته میشود. این انجمن که صلاحیت آن به عنوان “سازمان توسعه استانداردها” به تایید موسسه استاندارهای ملی آمریکا (ANSI) رسیده است، از 12 کمیته مهندسی و بیش از 500 مشارکت کننده حقیقی و حقوقی بین المللی تشکیل شده است.
این انجمن اولین بار در سال 2005 استاندارد “زیرساخت ارتباطات مرکز داده ” را تحت سندی با عنوان TIA-942 را به تصویب رساند. این استاندارد به عنوان اولین و معتبرترین استانداردی شناخته میشود، که به صورتی جامع و تخصصی، به مباحث فنی و زیرساختی مراکز داده میپردازد. در 15 اکتبر 2015 این استاندارد مورد بازبینی مجدد قرار گرفت و آخرین نسخه این استاندارد با عنوان TIA-942B در ماه جولای سال 2017 منتشر شد.
این استاندارد که به منظور طراحی و اجرای مراکز داده و اتاق سرور مورد استفاده قرار می گیرد، راه حل های اساسي برای طراحي يک مرکز داده شامل تخصيص فضاها و سيستم های مورد نياز از قبیل تجهيزات مکانيکي، الکتريکي و شبکه رايانه ای مورد نياز را ارائه می کند و نكات مهمي كه بايستي در يك مركز داده رعايت گردد را با توجه به المانهايي مانند كف كاذب، سقف كاذب، ساختمان ، برق اضطراري ، كابل كشي ، سيستم خنك كننده ، سيستم اعلان و اطفا حريق و … را ارائه می کند. هر يک از اين المانها خود به زير مجموعه های مرتبط با آنها تقسيم مي گردند که لازم است طراحان مراکز داده این موارد را مد نظر قرار دهند.
موسسه UpTime
موسسه آپ تام (Uptime Institute)، کنسرسیومی است که بهترین شیوه ها و معیارهای سنجش را در به منظور بهبود طراحی، مدیریت مراکز داده و همچنن تضمین دسترس پذیری مراکز داده را ارائه می کند. بر اساس اطلاعات و داده های که توسط این موسسه گردآوری و تهیه شده اند، ضمیمه ای به همراه استاندارد TIA-942 نیز ارائه شده است که اطلاعات مفیدی را در ارتباط با دسترسپذیری مراکز داده به ترتیب سطح (Tier) تعریف نموده است.
سطوحها (TIERS) در مراکز داده
برای هر یک از چهار سطح تعریف شده در استاندارد TIA-942، جزییات کامل مربوط به معماری، امنیت، سیستم برقرسانی، تجهیزات و استانداردهای ارتباطی شرح داده شده است. هر چقدر شماره سطح (Tier) بیشتر باشد، میزان دسترسپذیری مرکز داده نیز بیشتر خواهد بود. در ادامه به صورتی خلاصه به توضیح ویژگیهای هر یک از این چهار سطح میپردازیم.
TIER I ، سطح یک (پایه) با نرخ دسترسپذیری 99.671%
- احتمال بالای بروز اختلالات در هنگام انجام فعالیتهای عادی یا پیشبینی نشده
- شاید دارای کف کاذب، UPS و دیزل ژانراتور باشند یا نباشند
- مسیر یکسان برای توزیع برق و سرما، بدون تجهیزات پشتیبان و فاقد قابلیت افزونگی
- نیاز به خاموشی کامل به هنگام انجام امورات نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه
- هر سال حدود ۲۹ ساعت از دسترس خارج میشوند
- مدت زمان لازم برای پیادهسازی و اجرا: ۳ ماه
TIER II ، سطح دو (قابلیت افزونگی) با نرخ دسترسپذیری 99.749%
- استعداد کمتر برای بروز اختلالات در هنگام انجام فعالیتهای عادی یا پیشبینی نشده
- دارای کف کاذب، UPS و دیزل ژنراتور
- مسیر یکسان برای توزیع برق و سرما، دارای تجهیزات پشتیبان و قابلیت افزونگی (نوع N+1)
- هر سال حدود ۲۲ ساعت از دسترس خارج میشوند
- نیاز به خاموشی کامل برای انجام امور نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه سیستم برق و سایر تجهیزات زیرساختی
- مدت زمان لازم برای پیادهسازی و اجرا: ۳ الی ۶ ماه
TIER III ، سطح سه (نگهداری همزمان) با نرخ دسترسپذیری 99.982%
- انجام فعالیتهای عادی بدون ایجاد هیچ نوع اختلال در کارکرد سختافزاری سرورها و تجهیزات، اما احتمال بروز اختلال توسط اتفاقات پیشبینی نشده
- هر سال حدود ۲ ساعت از دسترس خارج میشوند
- چندین مسیر برای توزیع برق و سرما، با یک مسیر همیشه فعال، دارای تجهیزات پشتیبان و قابلیت افزونگی (نوع N+1)
- مدت زمان لازم برای پیادهسازی و اجرا: ۱۵ الی ۲۰ ماه
- دارای کف کاذب، ظرفیت و پراکندگی کافی برای تحمل بار شبکه از طریق مسیر جایگزین به هنگام انجام تعمیرات در مسیر اصلی
TIER IV ، سطح چهار (توانایی تحمل اختلال غیرمنتظره) با نرخ دسترسپذیری 99.995%
- فعالیتهای عادی هیچ باری به شبکه وارد نمیکنند، و این نوع مرکز داده حداقل یک بار، توانایی تحمل بدترین نوع اختلال پیشبینی نشده را دارد، بدون اینکه که هیچ بار محسوسی به شبکه وارد شود.
- مدت زمان لازم برای پیادهسازی و اجرا: ۱۵ الی ۲۰ ماه
- چندین مسیر برای توزیع برق و سرما و همگی مسیرها همیشه فعال، دارای قابلیت افزونگی (نوع 2N+1)
- هر سال کمتر از نیم ساعت از دسترس خارج میشوند
